Vandaag staat Pater Karel in Munstergeleen op het programma, op papier de ‘gemakkelijkste’ (dwz de minst heuvelachtige) route.

We beginnen rond 9.30 uur in de refter van Klooster Wittem met koffie en een (voor sommige hernieuwde) kennismaking van de deelnemers.

Theo en Albert zijn inmiddels al ‘oude rotten’ in deze vorm van pelgrimeren; Jos heeft verleden jaar al meegefietst en Lucie, Paula en Joop fietsen voor het eerst mee. Al is deze vorm (door corona uit nood geboren) niet zo leuk als samen 4 dagen en avonden optrekken. Nieuw is ook de begeleiding van Joop, als ‘eerste man’ en ‘wegwijzer’.

Wanneer de koffie op is, de lunchpakketten verdeeld en iedereen is bijgepraat over de stand van zaken hier in Klooster Wittem, gaan we naar de Smartenkapel voor het pelgrims-fiets-gebed. Om 10.30 uur zijn we op weg. De eerste (en steilste) helling is al direct de Fromberg. Via de Sterre der Zee-kapel in Winthagen fietsen we door Voerendaal, Weustenrade, Nuth en Doenrade naar Munstergeleen. We treffen het zeer met het weer en dus kunnen we in het park achter de kapel heerlijk zitten om ons lunchpakket te verorberen en onze benen wat rust te gunnen.

Rond 13.30 uur fietsen we terug, langs de Geleenbeek, via Puth (daarheen een fikse helling) en dan tot kort voor Wittem redelijk vlak. Vóór Ransdaal gaat het dan nog omhoog om dan via Wijlré terug te komen in Wittem, inmiddels wel smachtend naar een terras.

Ons eerste buitenlands tripje gaat naar Aken, naar de Dom, waar Karel de Grote in 800 n. Chr. tot keizer gekroond werd. We fietsen via Wahlwiller, over de vroegere trambaan, Nijswiller, omhoog via Baneheide naar Bocholtz, waar in de kerk het eerste bezinningsmoment is. Het is nog steeds mooi weer en we fietsen al gauw Duitsland in, eerst via een smal pad langs de autoweg, dan over een oude spoorlijn en langs wat overblijfselen van de vroegere Siegfriedlinie. Dan is er even een pittige klim langs de Paulinenhof, en fietsen we langs de golfbaan.

Tot de ketting van de fiets van Theo er de brui aan geeft en knapt. Dat is niet te verhelpen met een van onze reparatiesetjes, dus moet de fietsenmaker in Vaals uitkomst bieden. Geduwd door vooral Jos en waar het naar beneden gaat op eigen (zwaarte)kracht komen we toch redelijk snel en zonder al te veel omwegen in Vaals en bij Bike4Fun. Het is echter net voor sluitingstijd om 12.30 uur, dus de fiets mag wel al naar binnen, maar zal pas rond 14.00 uur weer beschikbaar zijn. Dat is een mooi excuus om nu eerst een terrasje op te zoeken en daarna op de trappen in het oude centrum te picknicken. Met dank aan het mooie weer.

Om kwart voor twee is de fiets al klaar en kunnen we verder; even een stukje terug richting Klinikum en verder op onze route langs het Klinikum; de Pariserring oversteken en wat kronkelend door de stad naar het centrum: de Markt en de Dom. Daar bewonderen we het mooie achthoekige kerkgebouw met zijn vergulde, mozaïeken plafond en de twee schrijnen met de overblijfselen van Karel de Grote en van de mantel van Maria. Beide reliekkisten worden 1x in de 7 jaar door de stad gedragen tijdens de Heiligdomsvaart.

Nadat we ook de tegel met inscriptie van de heilige Corona bekeken hebben (die kunnen we toch niet overslaan in deze tijd), gaan we een terrasje pikken. Op de terugweg fietsen we door het Westpark, waar we aanvankelijk zouden picknicken, maar dat hebben we in Vaals al gedaan) naar de Westfriedhof. Dit kerkhof is bekend door zijn Sante Campo, een gebouw waar in vroeger tijden de rijke elite van Aken begraven werd.

Dan fietsen we weer via Vaals naar Harles om via een langere, heuvelachtige, maar heel mooie route naar Epen en Mechelen te rijden, waar een biertje of andere versnapering verdiend is. Daarna kunnen we ons laten afzakken tot in Wittem, waar we in de kapel afsluiten.

Het fietsdoel vandaag ligt vlak over de grens met België, in Moresnet: pelgrimsoord van Maria-van-het-Eiksken, met het naastgelegen Kruiswegpark. Dit is de pittigste route. Zelfs het begin is vals plat als we via Mechelen en Hilleshagen omhoog naar Vijlen fietsen. In Vijlen is ook een Kruiswegpark, waar onze eerste stop is; we lopen het bos in en Joop is fietswachter voor 7 fietsen. Dan terug naar de ‘grote’ weg en langs kasteel Vaalsbroek naar Gemmenich, het eerste Belgische dorpje achter de grens; vandaar is het niet ver meer naar Moresnet. De klokken luiden 12.00 uur als we er binnen fietsen met 16 km op de teller. Binnen begint net het middaggebed en wij vinden het een mooie tijd voor een kop koffie tegenover de kapel. Daarna gaan we de kapel in.

De lunch nuttigen we in het Kruiswegpark; het is nog steeds heerlijk fietsweer en dus ook heerlijk om buiten te picknicken. Misschien wel de laatste mooie dag deze week. We zullen het zien... Als we verzadigd zijn en wat uitgerust, vervolgen we onze weg voor het tweede deel met enkele pittige klimmetjes. De niet-gemotoriseerde heren hebben het zwaar vandaag. Behalve onze gids, die een ijzeren fietsconditie heeft.

We fietsen Moresnet uit naar Sippenaken, Teuven en bij Slenaken zijn we weer op Nederlands grondgebied. Dan komt Gulpen in zicht en hebben we de ergste heuvels gehad. Langs kasteel Neubourg, de Gulp en onderlangs de Gulperberg (die desondanks een stukje stijgt) naar Partij, waar we bij Monique (de dame die onze lunchpakketten drie dagen lang verzorgt) in De Remise onze dorst laven, alvorens naar de kapel te gaan om af te sluiten.

Daarna gaan we met zijn zevenen nog samen eten bij Du Chateau. Dat is echt mooi en gezellig. En lekker.

De laatste dag alweer. We fietsen naar Maastricht, naar de Basiliek van OLV Sterre der Zee. Het zal vandaag wat rustiger zijn dan gisteren. En mede dankzij het alweer goede fietsweer ook een mooie dag. Via de grote weg naar Gulpen om dan achter langs zwembad Mosaqua de natuur in te duiken.

In Banholt is de eerste stop en daarna zakken we langs de Belgische grens af naar Mesch, waar we 100m op Belgisch grondgebied zijn. Via Eijsden en langs de Maas, waar we onze lunchpakketjes opeten, fietsen we Maastricht in, eerst naar de Basiliek van Onze Lieve Vrouw Sterre der Zee en dan op zoek naar een terras. Vanwege de wind wordt het binnen zitten.

Hier nemen we al afscheid van Jos en Lucie, die van hieruit terug naar huis (Beek) fietsen. Lastig om in deze coronatijd goed afscheid te nemen. Je kunt niet even een knuffel geven of zelfs geen flinke handdruk om aan te geven dat je samen een fijne tijd hebt gehad.

Met zijn vijven fietsen we via de Groene Loper Maastricht uit, zoveel mogelijk de buitenwijken opzoekend. Voor Cadier en Keer klimmen we nog één keer flink omhoog, achter langs Het Keerpunt, een vroegere instelling voor jeugdige delinquenten. Het is wel een mooi stukje, voordat we op de grote weg uitkomen en we in Margraten het militaire kerkhof bezoeken en ook daar ons bezinningsmoment houden. De vlag hangt er halfstok, dat ons bevreemdt. Navraag leert dat het vanwege het overlijden van de hoogste rechter in de VS is. Dit kerkhof is toch altijd weer een indrukwekkende plek, met zoveel kruisen een tastbare consequentie van onze vrijheid. Daarna volgen we deze grote weg door Gulpen tot Wittem.

Daar sluiten we af in de kapel (met een dikke kaars vanwege de fijne tocht, zonder ongelukken) en in de refter (met koffie/thee).

Buiten wacht dan nog een onaangename verrassing als de elektrische fiets van Nan gestolen blijkt. Dat is toch een domper zo aan het eind. Maar we mogen toch terugkijken op 4 fijne dagen. Dank aan eenieder voor zijn/haar bijdrage.